ni Pablo Neruda
ginsaylo sa Kinaray-a ni Ulysses V. Espartero
23 Enero 2011
Nadumduman ko kang ikaw parehas kang nagtaliwan nga autumn
Ikaw ang berdeng kalo kag mahipos nga tagipusoon
Gatinir sa mata mo ang dabdab kang kadulom
Kag nahulog sa tubi kang imo kalag ang mga dahon.
Nagasabod ang imong mga butkon parehas kang balagon
Ang mo boses nga mahinay kag matawhay hay ginahakos kang mga dahon
Dap-ong kang pagtingala kun diin ang kauhaw
Ang matam-is nga hyacinth nagapanghugom sa kalag ko.
Nabatyagan ko nga ang imong mga mata nagapanaw kag ang autumn hay rayo pa.
Abuhon nga kalo, limog kang pispis, tagipusoon kang parehas kang balay
Kun diin ang madulom nga kahidlaw nagsaylo
Kag ang mga hado nahulog, nagahiyomhiyom nga daw baga.
Kalangitan sa barko. Kataramnanan sa bukid.
Ang imo handumanan hay ang imo kahayag, kang aso, kag malinong nga tangke!
Lampas sa imong mata, lampas pa, ang mga kagab-ihon gakalayo
Mara nga dahon kang autumn sa kalag mo nagatiyob.
